en büyük korkum : sevilmek

Birilerini sevmeyi çok seviyorum, bana aynı şekilde gelmeleri için değil ben o duyguyu birine hissetmeyi seviyorum. Birini her şeyden sakınmak ya da elinden geldiğince iyi gelmeye çalışmak, kötü gününde olsa da senin sayende tebessüm etmesi bunlar güzel şeyler.

Ama sıra sevilmeye gelince kaçacak yer arıyorum sevmediğimden değil aslında yabancı geliyor o his bana insan sevilince ne yapar ki? O his öyle yabancı bir şeyle kaplıyor ki beni sürekli tetikte gibi hissediyorum kendimi. Her an gidebilecek olmasına da hazırlamaya çalışıyorum kendimi. Hep öyle oldu çünkü her gelen bir gün gitti. Şimdi de anladım ki giderken bana bu düşünceyi bıraktılar.

Sevmeyi becerebiliyorum ama en kolay gibi görünen sevilmeyi niye beceremiyorum? Biri beni sevdiği an, onu ilk anladığım an içimi öyle bir korku kaplıyor ki. Kaybetme korkusu. Az zaman geçirmişsek bile gelecek için düşünüyorum bunu, ya böyle olur da bırakırsa ya şöyle olursa beynim bir saniye bile susmuyor oluyor.

Sevmek, sevilmekten daha kolay geliyor bana.

Ben böyleyim sevilmek için çırpınıp duran ama sevgi gördüğüm anda ise kaçacak yer arayan. Bana yabancı gelen bu duygudan kaçarak kurtulmaya çalışmak, saçma biliyorum çünkü şiddetle kaçtığın şeyin çevresinde dönüp durursun fark etmeden. Uzaklaşamazsın.

Bana öyle geliyor ki benim korkum sevgiye değil. Bir insan sevmeyi, sevip de sevmekten korkamaz çünkü.

Benim korkum karşımdakinin sevgisine alışacak olmam ve sonrasında da alıştığım kişinin hayatımdan çekip gidecek olması. Ki ne kadar kaygılanıp kaçtığım bu olsa da

başıma gelen bu. Ve ben de bağlanmamaya çalışıyorum o kişi gidince en azından daha az üzülürüm diye. Anlayacağınız hep kapıya yakın oturuyorum ki gitme vaktim geldiğinde hemen çekip gideyim. Ama insan kapının yanında otururken hiçbir zaman keyif alamaz oluyor çünkü aklın fikrin gidecek olduğun zaman diliminde. Aklın o anda değil, -senin düşüncenle- kaçınılmaz sonun olan gidişinde.

Böyle hayat geçer mi bilmiyorum. Bu nasıl geçecek onu da bilmiyorum. Tek bildiğim sevilmenin beni bu hayattaki her şeyden daha çok korkuttuğu. Umarım bu hisler bunu okuyan kişi ile ortak değildir çünkü nasıl berbat bir düşünce biliyorum. Eğer ki okuduklarınız ortak hislerimiz ise sizi tanımasam da seviyorum ve kocaman sarılmak istiyorum. Çünkü sanırım benim de en ihtiyacım olan şey şu an sıcacık bir sarılma.

burada bulunduğunuz için teşekkür ederim